يعقوب
September 22nd, 2004, 20:59
سلام دوستان اينم يك مطلب در مورد ارزش ويژه شركت
تعیین ارزش ویژه یک شرکت
برای تعیین ارزش یک شرکت می‌توان همه روش‌ها را در سه گروه قرار داد: آنچه یک شرکت دارد، آنچه یک شرکت به دست می‌آورد یا آنچه شرکت در بازار عاید خواهد کرد. ولی این مساله مهم است که باید توجه کرد تعیین ارزش یک علم دقیق نیست.
تعیین ارزش شرکت بر اساس اعداد و ارقام (واقعیت‌های) مالی قرار دارد، ولی عقل سلیم و قضاوت شهودی هم در فرآیند دخالت می کنند. نمی‌توان به راحتی ارزش پولی بسیاری از عوامل را تعیین کرد (مانند، میزان وفاداری یک مشتری، تاریخچه، رشد، پیگرد قانونی که در دست اقدام است، کارکنان از خود گذشته و ایثارگر، یک مورد اجاره بلند مدت مطلوب، یک قلم بدهی مشکوک الوصول یا ارزش سرقفلی){ قابل توجه دوستان فاندامنتال در محاسبه قیمت یک سهم در آینده و حال حاضر هیچ یک از موارد فوق و دید بازار نسبت به یک سهم، اعتماد سهامداران به آن سهم، و .... در نظر گرفته نمی شود ولی بهتر است یک ضریب تعدیل در محاسبات برای این موارد لحاظ شود} و سپس آنها را در صورتهای مالی شرکت منظور کرد. همچنین کاربرد روشهای مختلف برای تعیین ارزش عوامل موجب می شود که مقادیر متفاوتی از ارزش شرکت به دست آید.
می توان برای هر موقعیت خاصی یک روش، به عنوان بهترین روش، تجویز کرد. در واقع فرد باید دارای مهارتهای کیفی و کمی باشد تا بتواند ارزش یک شرکت را تعیین کند.
برای تعیین ارزش یک شرکت، راه اول این است که ارزش ویژه یا حقوق صاحبان سهام شرکت را تعیین کرد. ارزش ویژه نشاندهنده مجموع سهام عادی، صرف سهام و سود انباشته است. پس از محاسبه ارزش ویژه باید مقدار تقریبی سرقفلی(مانند وفاداری بسیار زیاد مشتریان) و اقلامی که بیش از مقدار واقعی یا کمتر از مقدار واقعی تعیین ارزش شده‌اند به آن اضافه یا کسر کرد. عدد نهایی می‌تواند برآورد معقول از ارزش پولی شرکت به دست دهد. اگر یک شرکت دارای سرقفلی باشد، در ترازنامه زیر عنوان«دارایی‌های نامشهود» نوشته خواهد شد.
راه دوم، برای تعیین ارزش یک رشته بر اساس این باور قرار دارد که ارزش شرکت برابر است با منفعی که در آینده مالکان می توانند از محل سود خالص به دست آورند.
یک قاعده مبتنی بر عقل سلیم این است که ارزش شرکت پنج برابر سود سالانه کنونی تعیین شود. اگر از این روش استفاده شود باید از میانگین سود پنج سال استفاده کرد. لازم به یادآوری است که شرکت برای پایین آوردن مالیات‌ها می کوشد تا آنجا که امکان دارد، در زارشات مالی سود کمتری نشان دهد.
راه سوم، اگر تعیین ارزش شرکت بر عهده بازار گذارده شود، باید به یکی از سه روش زیر اقدام کرد. نخست، ارزش شرکت را بر مبنای قیمت فروش شرکت مشابه گذاشت. ولی یک مساله باقوه که در این زمینه به وجود می آید این است که گاهی نمی‌توان به راحتی ارقام مورد قیاس را شناسایی کرد، و این در حالی است که اطلاعات زیادی درباره خرید و فروش شرکتها در آرشیوها وجود دارد. روش دوم را روش نسبت قیمت به سود می نامند. در اجرای این روش، قیمت بازار سهام عادی شرکت را بر سود سالانه تقسیم می‌کنند و عدد به دست آمده را در متوسط سود خالص 5 سال گذشته ضرب می کنند. روش سوم را روش سهام در دست مردم می‌نامند. در اجرای روش مزبور، تنها تعداد سهام در دست مردم را در قیمت بازار یک سهم ضرب می‌کنند و مبلغی به آن می افزایند. مبلغی که به عدد بالا می افزایند مقداری است که شخص برای در دست گرفتن کنترل یک شرکت در ازای هر سهم برحسب (ریال) خواهد پرداخت(برای به دست آوردن چنین امتیازی حاضر به پرداخت چنان مبلغی است).
در بسیاری از از موارد تعیین ارزش شرکت امری متداول شده است. چنین دانش یا آگاهی موجب می‌شود منافع گروه های ذی نفع بهتر حفظ شود.
باشد که مفید واقع شده باشد.
تعیین ارزش ویژه یک شرکت
برای تعیین ارزش یک شرکت می‌توان همه روش‌ها را در سه گروه قرار داد: آنچه یک شرکت دارد، آنچه یک شرکت به دست می‌آورد یا آنچه شرکت در بازار عاید خواهد کرد. ولی این مساله مهم است که باید توجه کرد تعیین ارزش یک علم دقیق نیست.
تعیین ارزش شرکت بر اساس اعداد و ارقام (واقعیت‌های) مالی قرار دارد، ولی عقل سلیم و قضاوت شهودی هم در فرآیند دخالت می کنند. نمی‌توان به راحتی ارزش پولی بسیاری از عوامل را تعیین کرد (مانند، میزان وفاداری یک مشتری، تاریخچه، رشد، پیگرد قانونی که در دست اقدام است، کارکنان از خود گذشته و ایثارگر، یک مورد اجاره بلند مدت مطلوب، یک قلم بدهی مشکوک الوصول یا ارزش سرقفلی){ قابل توجه دوستان فاندامنتال در محاسبه قیمت یک سهم در آینده و حال حاضر هیچ یک از موارد فوق و دید بازار نسبت به یک سهم، اعتماد سهامداران به آن سهم، و .... در نظر گرفته نمی شود ولی بهتر است یک ضریب تعدیل در محاسبات برای این موارد لحاظ شود} و سپس آنها را در صورتهای مالی شرکت منظور کرد. همچنین کاربرد روشهای مختلف برای تعیین ارزش عوامل موجب می شود که مقادیر متفاوتی از ارزش شرکت به دست آید.
می توان برای هر موقعیت خاصی یک روش، به عنوان بهترین روش، تجویز کرد. در واقع فرد باید دارای مهارتهای کیفی و کمی باشد تا بتواند ارزش یک شرکت را تعیین کند.
برای تعیین ارزش یک شرکت، راه اول این است که ارزش ویژه یا حقوق صاحبان سهام شرکت را تعیین کرد. ارزش ویژه نشاندهنده مجموع سهام عادی، صرف سهام و سود انباشته است. پس از محاسبه ارزش ویژه باید مقدار تقریبی سرقفلی(مانند وفاداری بسیار زیاد مشتریان) و اقلامی که بیش از مقدار واقعی یا کمتر از مقدار واقعی تعیین ارزش شده‌اند به آن اضافه یا کسر کرد. عدد نهایی می‌تواند برآورد معقول از ارزش پولی شرکت به دست دهد. اگر یک شرکت دارای سرقفلی باشد، در ترازنامه زیر عنوان«دارایی‌های نامشهود» نوشته خواهد شد.
راه دوم، برای تعیین ارزش یک رشته بر اساس این باور قرار دارد که ارزش شرکت برابر است با منفعی که در آینده مالکان می توانند از محل سود خالص به دست آورند.
یک قاعده مبتنی بر عقل سلیم این است که ارزش شرکت پنج برابر سود سالانه کنونی تعیین شود. اگر از این روش استفاده شود باید از میانگین سود پنج سال استفاده کرد. لازم به یادآوری است که شرکت برای پایین آوردن مالیات‌ها می کوشد تا آنجا که امکان دارد، در زارشات مالی سود کمتری نشان دهد.
راه سوم، اگر تعیین ارزش شرکت بر عهده بازار گذارده شود، باید به یکی از سه روش زیر اقدام کرد. نخست، ارزش شرکت را بر مبنای قیمت فروش شرکت مشابه گذاشت. ولی یک مساله باقوه که در این زمینه به وجود می آید این است که گاهی نمی‌توان به راحتی ارقام مورد قیاس را شناسایی کرد، و این در حالی است که اطلاعات زیادی درباره خرید و فروش شرکتها در آرشیوها وجود دارد. روش دوم را روش نسبت قیمت به سود می نامند. در اجرای این روش، قیمت بازار سهام عادی شرکت را بر سود سالانه تقسیم می‌کنند و عدد به دست آمده را در متوسط سود خالص 5 سال گذشته ضرب می کنند. روش سوم را روش سهام در دست مردم می‌نامند. در اجرای روش مزبور، تنها تعداد سهام در دست مردم را در قیمت بازار یک سهم ضرب می‌کنند و مبلغی به آن می افزایند. مبلغی که به عدد بالا می افزایند مقداری است که شخص برای در دست گرفتن کنترل یک شرکت در ازای هر سهم برحسب (ریال) خواهد پرداخت(برای به دست آوردن چنین امتیازی حاضر به پرداخت چنان مبلغی است).
در بسیاری از از موارد تعیین ارزش شرکت امری متداول شده است. چنین دانش یا آگاهی موجب می‌شود منافع گروه های ذی نفع بهتر حفظ شود.
باشد که مفید واقع شده باشد.