سلام رضا جان
یه پیشنهاد داشتم. من پس از یه مفارقت نصفه نیمه ولی طولانی به این نتیجه رسیدم که سایت سرمایه سایت بسیار ارزشمندی هست. نه فقط از لحاظ تخصصی که در جای خود بسیار قابل توجه هست، بلکه از لحاظ افراد شاخص و نخبه ای که در آن گرد هم جمع شدند و با تلاش آنها این سایت به این درجه از اعتلا و بالندگی رسیده که حتی مدیران سایتهای مشابه هم برای درک لذت حضور به اینجا کوچ کرده اند و خوشبختانه در بارور تر کردن این سایت نقش بازی میکنند.
آنچه اتفاق افتاده پیش از همه مرهون سعهء صدر مدیریت سایت در تحمل اندیشه ها و نیات گوناگون هست.
من قبل از بیان آنچه در دل دارم باز بر ارزش مادی و معنوی این سایت تاکید میکنم و استنباطم هم این هست که خود مدیریت سرمایه هم به ارزش آنچه در دستان اوست واقف هست و میدونه که این سایت دیگه متعلق به ایشان نیست و قلب خیلی ها با آن میطپه
اما
پدیده ای که مدتهاست سایت دچارش شده و باعث شده رنگ و بوی سایت از یک دیدگاه مثل گذشته نباشه و از دیدگاه دیگه در تب و تاب و نوسان باشه؛ خداحافظی پیش کسوتان و بزرگان سایت هست. اگر قرار به اسم یردن باشه لیست بلند بالایی تهیه میشه. استینگ، شاخص، محسن، یاسر، خشایار(هر دو)، فرخ، چیپال، خودت، مانی، حتی وهاب، علیجان، شهرام، شروین، کندل تریدر، حامد، فرهنگ، وایپر، حمید حصارکی عزیز، حاج رضا و....
شاید بعضی از این دوستان خداحافظی نکرده باشن ولی اینقدر کم پست میزنن که گویی نیستند. روند موجود به تدریج سایت سرمایه را به تلی از خاکستر نیمه خاموش تبدیل میکنه که اگر هم به یمن دسته بندی ها و زحمات دوستان در جداسازی مطالب ارزشمند، بشه به مطالب مفید سریع دست یافت ولی بخاطر نبودن نفس گرم این افراد، حرارت و شوق و ذوق و احساس زندگی را آنچنان که باید نمیشه حس کرد.
افرادی هم که هستن دیر یا زود خسته میشن. سهامدار جزء، جناب اقبالی، بابابهزاد... حرف یک روز و دو روز نیست. حرف یکسال و دوساله. هنوز یادم نرفته تلاشهای لحظه به لحظه ء استاد فرخ در آموزش من یا سایر دوستان. اما آخر چقدر؟ چقدر میشه اینجوری ادامه داد.
دلیل این مشکل را من در جو آماتوری حاکم بر سایت میدونم.
ادامه دارد