شرکت مالک (هلدینگ) سهام شرکت های تولیدی را فقط در حدّی خریداری می کند که بتواند برای آن ها تصمیم گیری کند. به علَت آن که صاحبان اوراق قرضه و سهام ممتاز از حق رأی برخوردار نیستند، شرکت مالک با خرید نیمی از سهام عادی هر شرکتی می تواند تصمیم گیری در آن شرکت به دست بگیرد. در روش شرکت مالک هرچند شرکت ها استقلال حقوقی خود را حداقل در ارتباط با دنیای خارج حفظ می کنند، اما استقلال مالی آن ها به کلی از بین می رود. هم چنین سیاست های مربوط به شرکت ها تا حد زیادی به مالک انتقال می یابد.
شرکت مالک که در دهه های اوّل قرن بیستم مخصوصاً در آمریکا به وجود آمد و موجب از بین رفتن رقابت و ایجاد انحصار گردید، باعث شد که دوباره دولت در امور اقتصادی دخالت کند. تجربه ثابت کرده است که اجرای اصل رقابت که یکی از اصول اصلی نظام سرمایه داری است، بدون نقض اصل اساسی دیگر یعنی عدم مداخلهٔ دولت در فعّالیت های اقتصادی امکان ندارد، زیرا تولیدکنندگان وقتی آزاد باشند، از راه های گوناگون به حذف رقبا و ایجاد انحصار می پردازند. بنابر این از سال ۱۹۵۳ به بعد در آمریکا قوانین زیادی بر ضدّ هلدینگ به وجود آمد؛ از جمله ایجاد شرکت مالک در امور تولیدی و عام المنفعه.