شايد ذكر دو مثال بتواند به روشن تر شدن اين بحث كمك كند :
۱ - شركت زامياد : پي به اي صنعت خودرو هاي لوكس و سنگين شامل ايرانخودرو ديزل -سايپا ديزل - بهمن و پارس خودرو همگي بالاتر از ۱۰ هستند و حتي پي به اي خودرو هاي سواري هم در حدود ۱۰ است ولي پي به اي زامياد خيلي كمتر از همه اينها و حدود ۷ است . اين امر نشان مي رهد كه بازار تا كنون اعتماد بيشتري به رشد آتي سود ساير شركتها داشته تا زامياد و اگر زامياد بتواند اين اعتماد را بخود جلب كند مي توان انتظار رشد پي به اي آنرا تا حدود ۱۰ داشت . كم ريسك بودن آن هم به اين دليل مطرح ميشود كه اگر هم اين شركت نتواند اين اطمينان را جلب كند يا حتي پي به اي كل اين صنعت پاپين بيايد احتمال زيان سهامداران زامياد كمتر است .
۲ - آذر آب : پي به اي اين شركت كمتر از سه برابر شركت مشابه و همسايه آن يعني ماشين سازي اراك است كه نشان مي دهد بازار تاكنون انتظار رشد بسيار بالاپي در سود آوري اين شركت را داشته است . ولي اگر اين شركت نتواند طي مدت معقولي به اين انتظار بازار پاسخ دهد هيچ دليلي ندارد كه پي به اي آن نصف نشود و اين احتمال تشكيل دهنده همان ريسكي است كه در مورد پي به اي بالا ذكر مي شود .
البته اين بحث به اين معني نيست كه فردا آذر آب را بفروشيم و زامياد بخريم بلكه منظور از مطرح كردن آن بيان رابطه انتظارات بازار با پي به اي و ريسك مي باشد .