تعاريف ذيل توسط دو نفر در سايت پارسپورتفوليو انجام شده است:
1- حسن قلي ميرفندرسكي اصل سيستاني بلوچي :
منظور از حق تقدم زماني است كه شركت افزايش سرمايه ميدهد ودر اين حالت اصطلاحا گفته ميشود كه حق تقدم خريد سهام متعلق به سهامداران قبلي ميباشد منظور سهامداراني است كه در زمان تصويب افزايش سرمايه سهامدار شركت بوده اند پس سهامداران قبلي اين حق را دارند كه سهام جديد را به قيمت اسمي كه درمورد شركتهاي بورس هزار ريال است تهيه كنند احتمالا اين اصطلاح از كتاب آموزش ائين نامه رانندگي به عالم شركتها وارد شده مثل زماني كه گفته ميشود در تقاطع هم عرض حق تقدم با خودروي سمت راست است .
2- كاميار فراهاني :
شركت ها به 2 روش افزايش سرمايه ميدهند. از اندوخته و از آورده
اندوخته يعني از پس انداز و لازم نيست سهامدار پولي بپردازد. ولي آورده يعني سهامدار بايد معمولا 100 تومان برا هر سهم بپردازد. حال فرض كنيد سهامداري نخواست در افزايش سرمايه از اورده شركت كند. مي‌تواند حق تقدم را بفروشد كه مسلما 100 تومان معامله نميشود و به قيمتي در حدود 100 تومان پايين تر از قيمت روز سهم معامله ميشود .
مثال: قيمت سهمي 2000 تومان است و 100% افزايش سرمايه ميدهد از اورده يعني هر سهامدار بايد سهمي 100 تومان بدهد. كل پرداختي ميشود 2000 بعلاوه 100 تومان كه ميشود 2100 تومان. پس قيمت سهم بدون تعديل بايد بشود 2100 تقسيم بر 2 كه ميشود 1050 حالا حق تقدم ميشود 1050 منهاي 100 يعني 950 كه جمعشون ميشود همون 2000 تومان .
كلا اگر براي 4 ماه ديگر سهام ميخريد حق تقدم بهتره ولي بدي حق تقدم اين است كه تا تبديل به سهم شود 2 ماه حداقل طول ميكشد و تو سهامدار نميتواند خريد و فروش كند. ضمنا اگر كسي حق تقدم خريد مي بايست 100 تومان قيمت اسمي را پرداخت كند .
البته هميشه 100 تومان نيست ولي 99% اوقات 100 تومن ميباشد