از دل جدال های بی حد سقراط، نوباوه هایی پدید آمدند چون افلاطون و ارسطو که نه تنها سنگ بنای فلسفه بل سنگ بنای دموکراسی را نیز نهادند........
اینک من چه خامم که بعد از گذشت دو هزار سال از دل این جدال ها در پی دموکراسی آتنی می گردم.اینک من چه ساده لوحانه جامعه ای را به تصویر می کشم پر از روشنگری های کودکانه!
راسپوتین تمام ارکان جامعه در هم تنیده است و دموکراسی نیز.آزادی ریشه در تاریخ دارد ابراز عقیده یاقوت گرانبهایست که غنیمت نمی شمارد کسی آنرا. آزادی نسل به نسل منتقل می شود در روزهایی که ایران شاه شاهان داشت آندم آتن شهردار به رای مردم انتخاب می نمود و هر شهروند آزاده ای توانایی پوشیدن رخت ریاست داشت.امروز چه کشورهایی باخیال خوش بر آن دستاوردها تکیه زده اند و ادامه نیز خواهند داد.راسپوتین با اینکه آتن دارای دموکراسی بود اما دموکراسی خواص.آنروز در آتن برده داری موج می زد اما امروز برده ها ارباب شده اند.دموکراسی هر چیزی را حل میکند اما آیا اخلاق با پشتوانه ایدئولوژی هم توانایی حل همه چیز را دارد؟
در ایران گرچه در تمدن باشکوه هخامنش خبری از برده نبود اما دموکراسی نیز وجهه ای نداشت .در ایران گرچه بر خلاف آتن یکتاپرستی رواج داشت و ولنگاری اخلاقی موج نمی زد اما ساتراپی هم به رای مردم نبود.اگر یک نگاه اجمالی بیندازیم خوب می بینیم که ما مجموع دستاوردهایمان بالاتر از آتن بوده است اما آیا ما بر جایگاه محکمی تکیه زده ایم؟و آیا پشتوانه اخلاقی آنروز دردی ازدردهای مارا کم کرده است؟
دموکراسی هرچیزی را به چالش می کشد اما اخلاق بیشتر مرزها را پررنگ می کند دموکراسی می گوید هیچ چیزی پایدار نیست حتی اخلاق اما اخلاق مدام از ثبات دم میزند.دموکراسی درهم میشکند و میسازد اما اخلاق تجربه های جدید را سلب می کند.
تکیه امروز ما بر اخلاق است و اخلاق هم تابخواهی مرز دارد و تفسیرهای شخصی اما دموکراسی گرچه خورشید عالم تاب نیست اما آنچیزیست که دست کم سخن گفتن از آرا را روا می دارد...........
انتظار تو بحق است اما در جامعه ای که ریشه در دموکراسی داشته باشد نه اخلاق.اما یک حرف دوستانه به تو راسپوتین ! هروقت اخلاقیات به دست اخلاقیات دیگری نابود شد مرزها و حریم ها تنگ تر و پررنگتر شد اما هرگاه اخلاق ذره ذره پا پس زد نوای دموکراسی بر خواهد آمد!می شنوی؟