Homitrade
August 6th, 2005, 08:58
ملاحظاتی در تعیین ارزش شرکتها و ارزشیابی سهام عادی
محمد حسین جنانی( به کوشش همایون)
طرح مقوله ی خصوصی سازی در سالهای اخیر ، ضرورت تعیین ساز و کارهای اجرایی مناسب را برای اجرای بهینه ی این فرایند یاداوری می نماید. یکی از عللی که موارد زیادی منجر به ناموفق بودن خصوصی سازی شده است، برخورد نادرست و مکانیکی با ارزشیابی شرکتها ی واگذار شده بوده است. به طوری که در مواردی منجر به بروز مشکلاتی پس از واگذاری شده است. روشهای مورد استفاده در بعضی موارد مبتین بر چانه زنی و یا توافق قبلی بوده و در موارد دیگری هم که قصد استفاده از تکنینک های ارزشیابی وجود داشته است، به علت برخورد یکسویه و در نظر نگرفتن نقش کلیه عواملی که می توانند در این موضوع دخیل باشند، کارکرد مثبتی نداشته است. روش ها و تکنیک هایی که در اموزه های متون مدیریت مالی و سرمایه گذاری برای ارزشیابی سهام معرفی شده اند، تنها به عنوان یک چارچوب نظری قابل استفاده بوده و نمی توانند به تنهایی بیانگر ارزش واقعی یک شرکت باشند. نگاهی به تجارب برخی از کشورها که در این زمینه عملکرد موفقی داشته اند و نحوه ی استفاده انها از این روش ها می تواند کمک زیادی به دست اندرکاران امر بنماید. بکارگیری روش های علمی و کاربردی ارزشیابی با توجه به شرایط بومی و مجموعه عواملی که در تعیین ارزشیابی یک شرکت موثر هستند، سهم بسزایی در اجرای بهینه ی این فرایند دارند.
برای مثال شرکتهایی را که سرمایه گذاری ارزی بالایی دارند و یا شرکتهایی که از تکنولوژی پیشرفته برخوردارند را نمی توان با سایر شرکتها به یک روش ارزشیابی کرد.البته این امر تنها مختص شده در بورس نمی باشد و خیلی از شرکت ها را نیز که در خارج از بورس اوراق بهادار عرضه می شوند شامل می گردد. اهمیت این موضوع بخصوص در چند سال اخیر که جذب سرمایه های خارجی شتاب نسبتا بیشتری گرفته و همچنین دولت در واگذاری شرکتهای تحت پوشش خود فعالتر شده است، هر چه بیشتر معلوم می گردد. بدین جهت مقاله ی حاضر برخی از ملاحظات ضروری در هنگام ارشیابی سهام شرکتها را یاداوری می کند.
به طور کلی مهم ترین روشهایی را که در تعیین ارزش شرکتها و ارزشیابی شهام انها مورد استفاده قرار می گیرد، می توان به شرح زیر بر شمرد:
1- ارزش دفتری سهام: عبارت است از نسبت حقوق صاحبان سهام به تعداد سهام عادی منتشره ی شرکت. برای تعیین ارزش دفتری هر سهم از دارایی های شرکت، بدهی ها را کسر نموده و حاصل را که همان حقوق صاحبان سهام است بر تعداد سهام عادی منتشره شرکت تقسیم می کنیم. ارزش دفتری سهام، ملاک چندان مطمئنی برای تعیین ارزش سهام نیست زیرا فقط متاثر از روش های حسابداری است. برای مثال دارایی های شرکت بایستی بر اساس قیمت تمام شده تاریخی در صورت های مالی منعکس شوند که مقدار انها ممکن است با ارزش روز دارایی ها اختلاف زیادی داشته باشد. این امر بخصوص در شرایط تورمی خیلی بارز است. همچنین بکارگیری روش های مختلف استهلاک ممکن است روی ارزش دارایی ها اثار متفاوتی داشته باشند.
2- ارزش سهام بر مبنای قیمت جایگزینی دارایی ها پس از کسر بدهی ها: از انجا که ارزش دفتری نمی تواند قابلیت اعتمادی بالایی در ارزشیابی داشته باشد، می توان برای رفع کاستی های ان از این روش استفاده کرد.
ادامه دارد(به اميد خدا)
محمد حسین جنانی( به کوشش همایون)
طرح مقوله ی خصوصی سازی در سالهای اخیر ، ضرورت تعیین ساز و کارهای اجرایی مناسب را برای اجرای بهینه ی این فرایند یاداوری می نماید. یکی از عللی که موارد زیادی منجر به ناموفق بودن خصوصی سازی شده است، برخورد نادرست و مکانیکی با ارزشیابی شرکتها ی واگذار شده بوده است. به طوری که در مواردی منجر به بروز مشکلاتی پس از واگذاری شده است. روشهای مورد استفاده در بعضی موارد مبتین بر چانه زنی و یا توافق قبلی بوده و در موارد دیگری هم که قصد استفاده از تکنینک های ارزشیابی وجود داشته است، به علت برخورد یکسویه و در نظر نگرفتن نقش کلیه عواملی که می توانند در این موضوع دخیل باشند، کارکرد مثبتی نداشته است. روش ها و تکنیک هایی که در اموزه های متون مدیریت مالی و سرمایه گذاری برای ارزشیابی سهام معرفی شده اند، تنها به عنوان یک چارچوب نظری قابل استفاده بوده و نمی توانند به تنهایی بیانگر ارزش واقعی یک شرکت باشند. نگاهی به تجارب برخی از کشورها که در این زمینه عملکرد موفقی داشته اند و نحوه ی استفاده انها از این روش ها می تواند کمک زیادی به دست اندرکاران امر بنماید. بکارگیری روش های علمی و کاربردی ارزشیابی با توجه به شرایط بومی و مجموعه عواملی که در تعیین ارزشیابی یک شرکت موثر هستند، سهم بسزایی در اجرای بهینه ی این فرایند دارند.
برای مثال شرکتهایی را که سرمایه گذاری ارزی بالایی دارند و یا شرکتهایی که از تکنولوژی پیشرفته برخوردارند را نمی توان با سایر شرکتها به یک روش ارزشیابی کرد.البته این امر تنها مختص شده در بورس نمی باشد و خیلی از شرکت ها را نیز که در خارج از بورس اوراق بهادار عرضه می شوند شامل می گردد. اهمیت این موضوع بخصوص در چند سال اخیر که جذب سرمایه های خارجی شتاب نسبتا بیشتری گرفته و همچنین دولت در واگذاری شرکتهای تحت پوشش خود فعالتر شده است، هر چه بیشتر معلوم می گردد. بدین جهت مقاله ی حاضر برخی از ملاحظات ضروری در هنگام ارشیابی سهام شرکتها را یاداوری می کند.
به طور کلی مهم ترین روشهایی را که در تعیین ارزش شرکتها و ارزشیابی شهام انها مورد استفاده قرار می گیرد، می توان به شرح زیر بر شمرد:
1- ارزش دفتری سهام: عبارت است از نسبت حقوق صاحبان سهام به تعداد سهام عادی منتشره ی شرکت. برای تعیین ارزش دفتری هر سهم از دارایی های شرکت، بدهی ها را کسر نموده و حاصل را که همان حقوق صاحبان سهام است بر تعداد سهام عادی منتشره شرکت تقسیم می کنیم. ارزش دفتری سهام، ملاک چندان مطمئنی برای تعیین ارزش سهام نیست زیرا فقط متاثر از روش های حسابداری است. برای مثال دارایی های شرکت بایستی بر اساس قیمت تمام شده تاریخی در صورت های مالی منعکس شوند که مقدار انها ممکن است با ارزش روز دارایی ها اختلاف زیادی داشته باشد. این امر بخصوص در شرایط تورمی خیلی بارز است. همچنین بکارگیری روش های مختلف استهلاک ممکن است روی ارزش دارایی ها اثار متفاوتی داشته باشند.
2- ارزش سهام بر مبنای قیمت جایگزینی دارایی ها پس از کسر بدهی ها: از انجا که ارزش دفتری نمی تواند قابلیت اعتمادی بالایی در ارزشیابی داشته باشد، می توان برای رفع کاستی های ان از این روش استفاده کرد.
ادامه دارد(به اميد خدا)